O wróbelku

 Wróbelek jest mała ptaszyna,

wróbelek istota niewielka,

on brzydką stonogę pochłania,

Lecz nikt nie popiera wróbelka

Więc wołam: Czyż nikt nie pamięta,

że wróbelek jest druh nasz szczery?!

........................................................

kochajcie wróbelka, dziewczęta,

kochajcie do jasnej cholery!

Konstanty Ildefons Gałczyński 

wróbel samiec

wróbel samica

Wbrew powszechnemu mniemaniu wróble wcale nie są najpospolitszymi polskimi ptakami. Nie spotkamy ich bowiem nigdzie poza osiedlami ludzkimi. Do rzadkości należą przypadki, by ptaki te zagnieździły się dalej niż kilkaset metrów od domostw ludzkich.
Ciekawostką jest fakt, że wróbel wcale nie należy do naszych rodzimych "dzikich" gatunków. Ten pospolity ćwirek to przybysz z południa. Nie jest więc przystosowany do naszego klimatu i zimą musi stale docieplać swoje " mieszkanko". Widok wróbli noszących piórka późną jesienią nie świadczy o tym, że przystępują one właśnie do lęgów, ale że odczuwają już nocami chłód.
Wróbel pierwotnie występował na stepach i półpustyniach Azji Mniejszej oraz Półwyspu Arabskiego. Tam właśnie ludzie po raz pierwszy zaczęli uprawiać rolę i gromadzić duże ilości ziarna. Właśnie owo ziarno zaczęło kusić ptaki. Szybko nauczyły się towarzyszyć człowiekowi (wiadomo, łatwy dostęp do żarełka). Wraz ze średniowiecznym rozwojem rolnictwa, wróbelki przywędrowały na tereny Polski.

    U nas występują dwa gatunki wróbla. Ten drugi to mazurek - wiejski krewny miejskiego wróbla. Spotykamy go wśród gęstych zarośli, w śródponych laskach, ogródkach działkowych, starych alejach i na obrzeżach lasów. Mazurek nie jest tak bardzo związany z człowiekiem jak wróbel, chociaż i on nauczył się już korzystać z dobrodziejstw życia w pobliżu człowieka.

mazurek

mazurek